The Visionary Journey of Shuksep Jetsün Rikdzin Wangmo

Dear friends near and far

As always, I hope this message finds you well, healthy and happy. Today, I would like to share with you the account of the visionary journey to Zangdok Palri of one of the great female practitioners of the twentieth century, Shuksep Jetsün Rikdzin Wangmo.

Shuksep Jetsün Rikdzin Wangmo (1865-1953) was an emanation of the ḍākinī Ting-Ö Barma (Blazing Blue Light), a manifestation of Yeshé Tsogyal, consort of Raksha Tötreng. Jetsünma was one of the most accomplished nuns and Dharma teachers of her time. She once remained in the death state for three weeks before coming back to tell the story (delok). She spent most of the latter part of her life teaching the Buddhadharma in the Shuksep monastery, below Longchenpa’s hermitage of White Skull Mountain (Gang-Ri Tökar) in Central Tibet.

One day, during her meditation session, Jetsünma fainted and beheld a beautiful ḍākinī with one eye who asked her if she wanted to go to the Copper-Colored Mountain. As Jetsünma answered yes, they flew through the air holding hands until they reached a majestic jeweled gate at the summit of a mountain. Here, the ḍākinī knocked and asked for permission for Jetsünma to enter.

After being cleansed by four beautiful ḍākinīs with water from purification vases, Jetsünma was led to the door of the Lotus Light Palace, where she was met by an extraordinary ḍākinī with auspicious marks and long, flowing hair. At that moment, her mind instantly merged into an absorption akin to the experience of reaching the tenth ground of realization. Together, Jetsünma and the ḍākinī then climbed the sixteen steps of the crystal staircase leading to the assembly hall.

The hall was exquisitely ornate, translucent, luxurious, and permeated with a sweet fragrance. It was filled to the brim with awareness-holders, scholars, and practitioners from India and Tibet, and in its center was Guru Rinpoché on top of an eight-cornered jeweled throne covered with fine silks. Guru Rinpoché shone with the radiance of a thousand suns, and was extraordinarily delightful to behold. Filled with devotion, Jetsünma prostrated to the Mahā Guru who smiled at her and said:

O manifestation of Ting-Ö Barma, pay heed!
This, the Copper-Colored Mountain, supreme among all,
is my excellent pure land.
It cannot be perceived by ordinary beings,
but only by men and women of great merit.
All these knowledge-holders, scholars, and practitioners
have achieved great accomplishment.
Whoever reaches this pure land
will never return to samsara, but attain Buddhahood—
so generate devotion and rejoice!
Now you must return to Tibet at once.
Be the leader who teaches cause and effect.
Be the instructor who propagates the Mahāyāna.
Be the crown jewel of all ḍākinīs.
Be the holder of the heart-essence of my tradition.

At these words, Jetsünma sang prayers to the whole assembly, who responded with the Vajra Guru mantra. Guru Rinpoché then touched her head with both hands and conferred the four empowerments onto her.

The beautiful ḍākinī who had led her to the palace then came to her, touched her forehead to Jetsünma’s, and said:

O fortunate girl, listen well! I am Ting-Ö Barma,
and we are inseparable, like water and the moon’s reflection in it.
Don’t be saddened at leaving—
by the compassion of Guru Rinpoché, you will benefit many!

Ting-Ö Barma then saw Jetsünma off. On her journey home, she visited many different realms where she benefitted numerous suffering beings. Finally, she returned to her body, swiftly recovered, and went on teach the Dharma for decades.

May we all give rise to such devotion that we too may reach the Copper-Colored Mountain in our lifetimes.

Sarva Mangalam,

Phakchok Rinpoche

*Photo credit to the Tibet Nuns Project

Translations

简体中文
繁體中文
Français
Deutsch
Bahasa Indonesia
नेपाली
Português
Русский
Español
ภาษาไทย
Українська
Việt Ngữ

简体中文

雄色．杰尊．仁增旺嫫之净相经验

亲爱的朋友，

一如既往，希望收信的你依旧安好，健康、愉快。今天，我想和大家分享二十世纪杰出女性修行人，雄色．杰尊．仁增旺嫫（Shuksep Jetsün Rikdzin Wangmo）之铜色吉祥山净相经验。

雄色．杰尊．仁增旺嫫（1865-1953），为炽燃蓝光空行母（Dakini Ting-Ö Barma，听沃巴玛空行母）之化身，耶喜措嘉之体现，绕沙托诚之佛母。她是当时期最杰出的女尼与上师，曾有过长达三周之濒死经验（藏文delok），回阳后便长住于中藏白颅山（冈日托嘎），龙钦巴尊者当年隐修法座之下方不远处的雄色寺专心教授佛法。

一日，杰尊玛于禅定中昏厥过去，于其面前出现一名曼妙的只眼空行母，询问她是否想去铜色吉祥山。杰尊玛表示愿意后，空行母便执起其手飞越空中，来到一座位于山顶上以珍宝建造而成的雄伟大门前。空行母敲门请示准许杰尊玛进入。

四名美丽的空行母以净瓶洗水清净杰尊玛后，便引领她来到莲花越量宫殿前，于门口迎接她的是一名长发飘逸，有诸多吉祥相好标志的空行母。杰尊玛在见到空行母的那一刻，内心立即旋入德相，证得十地果位。随后，杰尊玛与空行母一同步上通往大殿的十六阶水晶台阶。

大殿内装饰华丽精致、奢华庄严，呈现半透明并散发妙香芬芳。厅堂内聚集满是来自印度、西藏等地之持明、论师与行者，厅堂正中央正是莲花生大师安坐在以丝质软垫装饰之八角珍宝座上。莲师周身散发出如千日般的光芒，表情愉悦开心。杰尊玛满怀虔敬向圣师顶礼，莲师则面带笑容开口说道：

听沃巴玛之所化，善谛听！
至高铜色吉祥山，
为我贤胜之净土。
凡夫俗子不能察，
唯独具福善男女。
持明论师与行者，
若能证得大成就，
一旦抵达此净土，
永离轮回登佛果。
善生虔敬随喜心！
汝须即刻返藏地，
领导教授因果法，
成为大乘法导师，
空行诸母之顶珠，
吾心要法门传人。

这时，杰尊玛向在场诸尊唱诵祈愿文，诸尊则以莲师心咒回应。接着，莲师以双手碰触其头顶给予四灌顶。

领杰尊玛前来大殿之美丽空行母，来到其面前，轻触杰尊玛额头，说道：

具福女，善谛听！我乃听沃巴玛，
你我密不可分，一如水与水中月倒影。
无须因分离而伤心，
凭藉莲师之悲心，汝将受益无穷多！

接着听沃巴玛目送杰尊玛离开。返回途中，杰尊玛遍游六道间，利益许多受苦受难众生。最后，她回到肉身，迅速复元，并持续教授佛法数十年。

愿同等虔敬心于我们心间生起，使我们也能于此生到达铜色吉祥山净土。

愿一切吉祥，

帕秋仁波切

繁體中文

雄色．傑尊．仁增旺嫫之淨相經驗

親愛的朋友，

一如既往，希望收信的你依舊安好，健康、愉快。今天，我想和大家分享二十世紀傑出女性修行人，雄色．傑尊．仁增旺嫫（Shuksep Jetsün Rikdzin Wangmo）之銅色吉祥山淨相經驗。

雄色．傑尊．仁增旺嫫（1865-1953），為熾燃藍光空行母（Dakini Ting-Ö Barma，聽沃巴瑪空行母）之化身，耶喜措嘉之體現，繞沙托誠之佛母。她是當時期最傑出的女尼與上師，曾有過長達三週之瀕死經驗（藏文delok），回陽後便長住於中藏白顱山（岡日托嘎），龍欽巴尊者當年隱修法座之下方不遠處的雄色寺專心教授佛法。

一日，傑尊瑪於禪定中昏厥過去，於其面前出現一名曼妙的隻眼空行母，詢問她是否想去銅色吉祥山。傑尊瑪表示願意後，空行母便執起其手飛越空中，來到一座位於山頂上以珍寶建造而成的雄偉大門前。空行母敲門請示准許傑尊瑪進入。

四名美麗的空行母以淨瓶洗水清淨傑尊瑪後，便引領她來到蓮花越量宮殿前，於門口迎接她的是一名長髮飄逸，有諸多吉祥相好標誌的空行母。傑尊瑪在見到空行母的那一刻，內心立即旋入德相，證得十地果位。隨後，傑尊瑪與空行母一同步上通往大殿的十六階水晶台階。

大殿內裝飾華麗精緻、奢華莊嚴，呈現半透明並散發妙香芬芳。廳堂內聚集滿是來自印度、西藏等地之持明、論師與行者，廳堂正中央正是蓮花生大師安坐在以絲質軟墊裝飾之八角珍寶座上。蓮師周身散發出如千日般的光芒，表情愉悅開心。傑尊瑪滿懷虔敬向聖師頂禮，蓮師則面帶笑容開口說道：

聽沃巴瑪之所化，善諦聽！
至高銅色吉祥山，
為我賢勝之淨土。
凡夫俗子不能察，
唯獨具福善男女。
持明論師與行者，
若能證得大成就，
一旦抵達此淨土，
永離輪迴登佛果。
善生虔敬隨喜心！
汝須即刻返藏地，
領導教授因果法，
成為大乘法導師，
空行諸母之頂珠，
吾心要法門傳人。

這時，傑尊瑪向在場諸尊唱誦祈願文，諸尊則以蓮師心咒回應。接著，蓮師以雙手碰觸其頭頂給予四灌頂。

領傑尊瑪前來大殿之美麗空行母，來到其面前，輕觸傑尊瑪額頭，說道：

具福女，善諦聽！我乃聽沃巴瑪，
你我密不可分，一如水與水中月倒影。
無須因分離而傷心，
憑藉蓮師之悲心，汝將受益無窮多！

接著聽沃巴瑪目送傑尊瑪離開。返回途中，傑尊瑪遍遊六道間，利益許多受苦受難眾生。最後，她回到肉身，迅速復元，並持續教授佛法數十年。

願同等虔敬心於我們心間生起，使我們也能於此生到達銅色吉祥山淨土。

願一切吉祥，

帕秋仁波切

Français

Le voyage visionnaire de Shuksep Jetsün Rikdzin Wangmo

Chers amis de près et de loin,

Comme toujours, j’espère que ce message vous trouve en pleine forme, bonne santé et heureux. Aujourd’hui, j’aimerais partager avec vous le récit du voyage visionnaire pour Zangdok Palri de l’une des plus grandes femmes pratiquantes du vingtième siècle, Shuksep Jetsün Rikdzin Wangmo.

Shuksep Jetsün Rikdzin Wangmo (1865-1953) était une émanation de la Dakini Ting-Ö Barma (la flamme de couleur bleue), une manifestation de Yeshe Tsogyal, parèdre de Raksha Tötreng. Jetsunma était l’une des nonnes et des enseignantes du Dharma les plus accomplies de son temps. Elle resta une fois en état de mort médicale pour trois semaines avant de revenir pour raconter son histoire (“delok”). Elle passa ensuite la plupart de son temps,dans la partie plus tardive de sa vie, à enseigner au monastère de Shuksep, sous l’ermitage de Longchenpa de la montagne du crâne-blanc (Gang-Ri Tökar) dans le Tibet central.

Un jour, durant sa session de méditation, Jetsunma s’évanouit et se retrouva face à une magnifique Dakini à un oeil qui lui demanda si elle voulait aller à la montagne-couleur-de-cuivre. Comme Jetsunma répondit par l’affirmative, elles s’envolèrent à travers les airs en se tenant par la main jusqu’à ce qu’elles atteignent un portail majestueux de joyaux, au sommet de la montagne. Là, la Dakini tocqua et demanda la permission pour que Jestsunma puisse entrer.

Après avoir été lavée par quatre belles Dakinis avec l’eau venant des vases de purification, Jetsunma fut conduite à la porte du palais du Lotus de lumière où elle rencontra une Dakini extraordinaire aux signes auspicieux et une longue chevelure flottante. A cet instant, son esprit fondit dans une absorption apparentée à l’expérience d’atteindre la dixième terre d’éveil. Ensemble Jetsunma et la Dakini montèrent les seizes marches de l’escalier de cristal menant au hall de l’assemblée.

Le hall était finement décoré, translucide, luxuriant, et imprègné d’un doux parfum. Il était rempli entièrement de détenteurs de la connaissance, érudits, et pratiquants de l’Inde et du Tibet, et au centre était Guru Rinpoché sur le dessus d’un trône aux huits coins de joyaux recouverts d’écharpes fines. Gourou Rimpoche brillait tel mille soleils et offrait un sentiment merveilleux à être là. Empreinte de dévotion, Jetsunma se prosterna devant le Maha Gourou qui lui sourit et dit :

O manifestation de Ting-Ö Barma, prête attention !
Tout ceci, la montagne-couleur-de-cuivre, surpassant tout
est ma terre pure excellente.
elle ne peut être perçue par des êtres ordinaires,
mais seulement par des hommes et des femmes de grand mérite.
Tous ces détenteurs de la connaissance, érudits, et pratiquants
Ont achevé de grands accomplissements
Quiconque a atteint cette terre pure
Ne retournera jamais dans le samsara mais atteindra la Bouddhéité…
Aussi génère de la dévotion et réjouis toi !
Maintenant tu dois retourner au Tibet à l’instant.
Sois le guide qui enseigne la cause et l’effet.
Sois l’instructeur qui propage le Mahayana.
Sois la couronne de joyaux de toutes les Dakinis.
Sois la détentrice du coeur-essence de ma tradition.

A ces mots, Jetsunma chanta des prières à toute l’assemblée, qui répondit par le mantra Vajra Guru. Guru Rimpoche toucha alors sa tête avec ses deux mains et lui conferra les quatre initiations.

La belle Dakini qui l’avait menée au palais vint alors vers elle, mis son front sur celui de Jetsunma et dit :

O fille fortunée, écoute bien ! je suis Ting-Ö Barma,
et nous sommes inséparables, tel l’eau et la réflection de la lune sur elle.
Ne sois pas attristée en partant…
Par la compassion de Guru Rinpoché, tu bénéficieras à beaucoup !

Ting-Ö Barma pris congé de Jetsünma. Sur son chemin de retour, elle visita de nombreux mondes différents où elle fut bénéfique pour de nombreux êtres en souffrance. Finalement, elle retourna dans son corps, récupéra rapidement, et commença à enseigner le Dharma pour des décades.

Puissions nous faire se lever telle dévotion pourque nous aussi nous puissions atteindre la montagne-couleur-de-cuivre au cours de notre vie.

Sarva Mangalam,

Kyabgön Phakchok Rinpoche

Deutsch

Die Visionäre Reise von Shuksep Jetsün Rikdzin Wangmo

Liebe Freunde nah und fern,

Wie immer hoffe ich, dass diese Botschaft euch gesund und glücklich erreicht. Heute möchte ich mit euch den Bericht über die visionäre Reise einer der großen weiblichen Praktizierenden des 20. Jahrhunderts, Shuksep Jetsün Rikdzin Wangmo, nach Zangdok Palri teilen.

Shuksep Jetsün Rikdzin Wangmo (1865-1953) war eine Emanation der Dākinī Ting-Ö Barma (Loderndes Blaues Licht), eine Manifestation von Yeshé Tsogyal, Gefährtin von Raksha Tötreng. Jetsünma war eine der verwirklichtesten Nonnen und Dharma-Lehrerinnen ihrer Zeit. Sie blieb einmal drei Wochen im Todeszustand, bevor sie zurückkam, um die Geschichte zu erzählen (delok). Sie verbrachte den größten Teil ihres Lebens damit, im Shuksep-Kloster, unterhalb von Longchenpas Einsiedelei des Weißen Schädelberges (Gang-Ri Tökar) in Zentraltibet den Buddhadharma zu unterrichten.

Eines Tages fiel Jetsünma während ihrer Meditationssitzung in Ohnmacht und sah eine wunderschöne Dākinī mit einem Auge, die sie fragte, ob sie zum kupferfarbenen Berg gehen wolle. Als Jetsünma bejahte, reichten sie sich die Hände und flogen so durch die Luft, bis sie ein majestätisches Juwelentor auf dem Gipfel eines Berges erreichten. Hier klopfte die Dākinī und bat um Erlaubnis, dass Jetsünma eintreten dürfe.

Nachdem sie von vier wunderschönen Dākinīs mit Wasser aus Reinigungsvasen gereinigt worden war, wurde Jetsünma zum Tor des Lotus-Licht-Palastes geführt, wo sie von einer außergewöhnlichen Dākinī mit glückverheißenden Merkmalen und langem, fließendem Haar empfangen wurde. In diesem Moment ging ihr Geist augenblicklich in eine Versenkung über, ähnlich der Erfahrung, die zehnte Ebene der Verwirklichung zu erlangen. Gemeinsam stiegen Jetsünma und die Dākinī dann die sechzehn Stufen der Kristalltreppe hinauf, die zur Versammlungshalle führte.

Die Halle war exquisit verziert, durchscheinend, luxuriös und von einem süßen Duft durchdrungen. Sie war bis zum Rand gefüllt mit Gewahrseinsinhabern, Gelehrten und Praktizierenden aus Indien und Tibet, und in der Mitte befand sich Guru Rinpoché auf einem juwelenbedeckten, mit feiner Seide überzogenen achteckigen Thron. Guru Rinpoché strahlte mit dem Glanz von tausend Sonnen und war außerordentlich herrlich anzusehen. Voller Hingabe warf sich Jetsünma vor dem Mahā Guru nieder, der sie anlächelte und sagte:

Oh Manifestation von Ting-Ö Barma, hör mir zu!
Dies, der kupferfarbene Berg, unübertrefflich,
ist mein hervorragendes reines Land.
Es kann nicht von gewöhnlichen Wesen wahrgenommen werden,
sondern nur von Männern und Frauen mit großem Verdienst.
All diese Gewahrseinsinhaber, Gelehrte und Praktizierende
haben große Verwirklichung erlangt.
Wer dieses reine Land erreicht,
wird niemals nach Samsara zurückkehren, sondern Buddhaschaft erreichen.
So lass Hingabe in dir entstehen und freue dich!
Jetzt musst du sofort nach Tibet zurückkehren.
Sei die Führerin, die Ursache und Wirkung lehrt.
Sei die Ausbildnerin, die den Mahāyāna verbreitet.
Sei das Kronjuwel aller Dākinīs.
Sei die Halterin der Herzessenz meiner Tradition.

Auf diese Worte hin sang Jetsünma Gebete vor der gesamten Versammlung, die mit dem Vajra-Guru-Mantra antwortete. Guru Rinpoché berührte dann ihren Kopf mit beiden Händen und verlieh ihr die vier Ermächtigungen.

Die schöne Dākinī, die sie zum Palast geführt hatte, kam zu ihr, berührte mit ihrer Stirn Jetsünmas und sagte:

Oh glückliches Mädchen, hör gut zu! Ich bin Ting-Ö Barma,
und wir sind untrennbar wie Wasser und das Spiegelbild des Mondes darin.
Sei nicht traurig, wenn du gehst –
durch das Mitgefühl von Guru Rinpoché wirst du vielen von Nutzen sein!

Ting-Ö Barma verabschiedete sich daraufhin von Jetsünma. Auf ihrer Heimreise besuchte sie viele verschiedene Bereiche, in denen sie zahlreichen leidenden Wesen Nutzen brachte. Schließlich kehrte sie in ihren Körper zurück, erholte sich schnell und unterrichtete jahrzehntelang den Dharma.

Mögen wir alle eine solche Hingabe entstehen lassen, dass auch wir in unserem Leben den kupferfarbenen Berg erreichen können.

Sarva Mangalam,

Kyabgön Phakchok Rinpoche

Bahasa Indonesia

Perjalanan Visioner dari Shuksep Jetsün Rikdzin Wangmo

Teman-teman sekalian dekat maupun jauh,

Seperti biasanya, saya harap pesan ini sampai pada kalian yang berada dalam kondisi baik, sehat dan berbahagia. Pada hari ini, saya ingin berbagi dengan kalian tentang catatan perjalanan visioner ke Zangdok Palri dari salah satu praktisi wanita yang terkenal di abad ke-20, , Shuksep Jetsün Rikdzin Wangmo.

Shuksep Jetsün Rikdzin Wangmo (1865-1953) adalah emanasi dari ḍākinī Ting-Ö Barma (Cahaya Biru Menyilaukan), manifestasi dari Yeshé Tsogyal, pasangan dari Raksha Tötreng. Jetsünma adalah satu dari bhiksuni dan guru Dharma yang paling memiliki pencapaian pada masanya. Beliau berdiam di dalam kondisi kematian selama tiga minggu sebelum kembali lagi untuk menceritakan kisah beliau (delok). Beliau menghabiskan masa kehidupan beliau selanjutnya mengajarkan Buddhadharma di biara Shuksep, di sebelah bawah pertapaan Longchenpa di Gunung Tengkorak Putih (Gang-Ri Tökar) di Tibet bagian tengah.

Suatu hari, didalam sesi meditasi beliau, Jetsünma tak sadarkan diri dan bertemu dengan seorang ḍākinī yang cantik yang memiliki satu mata, yang bertanya kepadanya apakah beliau ingin pergi ke Gunung Berwarna Tembaga. Ketika Jetsünma menjawab ya, mereka terbang ke langit dengan berpegangan tangan sampai mereka mencapai gerbang yang sangat besar berhiaskan permata di puncak dari sebuah gunung. Disini, ḍākinī tersebut mengetuk pintu dan meminta ijin untuk Jetsünma agar bisa masuk.

Setelah dibersihkan oleh empat ḍākinī yang cantik dengan air dari vas pemurnian/purifikasi, Jetsünma dibimbing menuju pintu dari Istana Cahaya Teratai, dimana beliau ditemui oleh seorang ḍākinī luar biasa yang memiliki tanda-tanda keberuntungan dan rambut panjang yang ikal. Di saat tersebut, batin beliau secara langsung bergabung ke dalam peleburan yang serupa dengan pengalaman mencapai bumi realisasi yang ke sepuluh. Bersama-sama, Jetsünma dan ḍākinī kemudian mendaki enam belas anak tangga dari tangga kristal yang membawa mereka ke aula pertemuan.

Aula ini memiliki hiasan yang sangat indah, tembus pandang, mewah, dan dipenuhi dengan wewangian yang harum. Aula ini sangatlah penuh dengan para pemegang kesadaran, para sarjana, dan para praktisi dari India dan Tibet, dan di tengah-tengahnya adalah Guru Rinpoché duduk di atas tahta bersudut delapan yang dihiasi permata dan dilapisi oleh sutra yang halus. Guru Rinpoché bersinar dengan pancaran dari ribuan matahari, dan sangatlah menyenangkan dan luar biasa untuk dilihat. Dipenuhi dengan devosi, Jetsünma bernamaskara kepada Mahā Guru yang tersenyum kepadanya dan berkata:

O manifestasi dari Ting-Ö Barma, dengarkanlah dengan seksama!
Ini, Gunung Berwarna Tembaga, terunggul diantara semuanya,
Adalah tanah suciku yang sangat baik.
Ini tidak bisa dipahami oleh makhluk-makhluk biasa,
Namun hanya bisa oleh para pria dan wanita dengan jasa kebajikan agung.
Semua pemegang pengetahuan, sarjana, dan praktisi ini
Telah mendapatkan pencapaian agung.
Siapapun yang mencapai tanah suci ini
Tidak akan kembali ke samsara, namun mendapatkan kebuddhaan—
Jadi bangkitkanlah devosi dan sukacita!
Sekarang engkau harus kembali ke Tibet sesegera mungkin.
Jadilah pemimpin yang mengajarkan sebab dan akibat.
Jadilah instruktur yang menyebarkan Mahāyāna.
Jadilah permata mahkota dari semua ḍākinī.
Jadilah pemegang intisari hati dari tradisiku.

Menerima kata-kata ini, Jetsünma menyanyikan doa kepada seluruh hadirin, yang membalas dengan mantra Vajra Guru. Guru Rinpoché kemudian menyentuh kepala beliau dengan kedua tangannya dan menganugerahkan empat inisiasi/abhiseka kepada beliau.

Dākinī yang membimbing beliau ke istana ini kemudian datang kepadanya, menyentuhkan dahinya kepada dahi Jetsünma, dan berkata:

O wanita yang beruntung, dengarkan baik-baik! Aku adalah Ting-Ö Barma,
Dan kita tidaklah terpisahkan, laksana air dan bayangan bulan di dalamnya.
Janganlah merasa sedih karena harus pergi—
Dengan kewelasasihan Guru Rinpoché, engkau akan bermanfaat bagi banyak orang!

Ting-Ö Barma kemudian mengantar Jetsünma pergi. Pada perjalanan beliau pulang ke rumah, beliau mengunjungi banyak alam yang berbeda dimana beliau mendatangkan manfaat bagi banyak sekali makhluk yang sedang menderita. Akhirnya, beliau kembali kepada tubuh beliau, dengan cepat pulih, dan pergi untuk mengajarkan Dharma selama berpuluh-puluh tahun.

Semoga kita semua membangkitkan devosi seperti demikian sehingga kita juga bisa mencapai Gunung Berwarna Tembaga di dalam masa kehidupan kita.

Sarva Mangalam,

Kyabgön Phakchok Rinpoche

नेपाली

शुक्षेप जेछुन् रिग्जिन वाङ्गमोको दार्शनिक यात्रा

टाढा र नजिक रहनु भएका प्रिय मित्रहरू,
आशा छ सधैंझैं यो पत्रले तपाईंलाई स्वस्थ र सुखी पाउनेछ। आज म बीसौं शताब्दीका महान् महिला सधिका शुक्षेप जेचुन् रिग्जिन वाङ्गमोको श्री ताम्र पर्वत (साङ्दोक् पाल रि)को दार्शनिक यात्रा विवरण प्रस्तुत गर्न गइरहेको छु।
शुक्षेप जेचुन् रिग्जिन वाङ्गमो(१८६५-१९५३) डाकिनी तिङ्ग-होद भार्मा ( ज्वाज्वल्य निल प्रभा) को अवातार हुन्। वहाँ योगिनी येशे छोग्यालका विभिन्न स्वरुप मध्य एक हुन् जो रक्षा थ्रोठेङ् को स्त्री पनि हुन्। जेचुन्मा त्यो समयको एकजना सिद्ध भिक्षुणी र धर्म गुरु हुनुहुन्थ्यो। एकपटक उनी तीन हप्तासम्म मृत्यु जस्तो अवस्थामा रहिन् र होसमा आए पछि यात्रा विवरण सुनाइन् (देलोक)। उनले आफ्नो जीवनको पछिल्लो समय तिब्बतको श्वेत कपाल पर्वत (गाँगरी थ्रो कार)मा रहेको लोङ्छेन्पाको ध्यान कक्षमुनि अवस्थित शुस्क्षेप गुम्बामा बुद्धधर्मको शिक्षा प्रदान गरेर बिताइन्।
एकदिन, ध्यान सत्रमा रहनुहुँदा जेचुन्मा वेहोस हुनुभयो र एक आँखा भएकी सुन्दरी डाकिनिलाई देख्नुभयो। डाकिनिले वहाँलाई श्री ताम्र वर्ण पर्वतमा जान चाहनु हुन्छ भनि सोध्नुभयो। जेचुन्माले जाने चाहना भएको व्यक्त गर्नुहुँदा जेचुन्मा र डाकिनि एकअर्काको हात समाई श्रीपर्वतको टाकुरामा रहेको श्री युक्त रत्नद्वार सम्मै उड्नु भयो। यहाँ, डाकिनीले द्वार धकधकाई जेचुन्मालाई प्रवेश गराउन अनुमति माग्नु भयो।
चार जना डाकिनी हरुले शुद्धिक कलशबाट जल अभिषेक दिनुभए पश्चात् जेचुन्मालाई पद्म रशमी महलको ढोकासम्म लगियो जहाँ उहाँले मङ्गल चिन्ह र लामो कपाल युक्त विशेष डाकीनी संग भेट भयो। त्यस बखत, उनको चित्त एक क्षणमै दशौं भूमिको बोधमा लिन भएको जस्तो अनुभव गर्नुभयो।
जेचुन्मा र डाकिनी दुवै सोह्र खुट्किला भएको फित्किरीको भर्याङ्ग चढ्दै सभागृह सम्म पुग्नुभो।
सभा गृह आनन्ददायी, पारदर्शी, सुसज्जित, भब्य र सुगन्धित थियो। त्यो सभागृह भारत र तिब्बतका विद्याधर, पण्डित र साधकले भरिएको थियो, र वहाँहरुको बिचमा गुरु रिम्पोछे मलिन रेशम कपडाले छोपिएको अष्टकोणि रत्नले सजित आसन माथि विराजमान हुनुहुन्थ्यो। सहस्र सूर्यको तेजले जाज्वलित गुरु रिम्पोछे असाधारण देखिन्थे। श्रद्धाले ओतप्रोत जेचुन्माले दण्डवत् गरिन् र महागुरु रिम्पोछेले मुस्कान सहित आज्ञा हुनुभयो:

डाकिनी तिङ्ग होद भार्माको अवतार, ध्यान देउ!
सामान्य प्राणीको पहुंच भन्दा बाहिर,
मात्र पुन्यवान् पुरुष र महिलाले देख्ने।
पर्वत मध्य सर्वोच्च यो ताम्रवर्ण पर्वत,
मेरो उत्तम शुद्ध भुमि हो।
यी सम्पूर्ण विद्याधर, पण्डित र साधकहरुले
महासिद्धि प्राप्त गर्नुभएका छन्।
जो यो शुद्ध भुमिमा पुग्छ,
संसारमा नफर्किइ बुद्धत्व प्राप्त गर्छ-
त्यसैले श्रद्धा जगाऊ, अनुमोदन गर!
तिमी अब तिब्बत फर्किहाल्नु पर्छ।

हेतु प्रत्यय सिकाउने नायक होऊ।
महायान प्रचारक उप्देशक बन।
डाकीनिहरुको शिरको ताज बन्।
मेरो चित्त-सार परम्पराधर बन।
यसको प्रत्युत्तरमा जेचुन्माले सभाको सामु प्राथनाका गीत गाइन् र सभाले वज्र गुरुको मन्त्रले प्रतिक्रिया जनाए। त्यसपछि गुरु रिम्पोछेले दुवै हात उनको शिरमा राख्नु भएर जेचुन्मालाई चारवटा अभिषेक प्रदान गर्नुभयो।
सुन्दरी डाकिनि जसले उहाँलाई महलमा ल्याउनु भएको थियो, अगाडि आउनु भयो र जेचुन्मालाई आफ्नो निधारले स्पर्श गरेर भन्नुभयो:

अहो! भाग्यवान् केटी, राम्ररी सुन! म तिङ्ग होद भार्मा,
म र तिमी पानी र त्यसमा देखेको चन्द्रको प्रतिबिम्ब जस्तै अभेद छौं।
फर्किनु पर्नेमा दुःख नमान—
गुरु रिम्पोछेको करुणाले, तिमीले धेरैको हित गर्नेछौ!

तिङ्ग होद भार्माले जेचुन्मालाई बिदा दिनुभयो। उनले घर फर्कने क्रममा धेरै लोक गतिमा जाँदै धेरै दुखित् प्राणीको हित गर्नुभो। अन्तत: उहाँ आफ्नो शरीरमा फर्कनु भयो र बिस्तारै बिशेक हुन थाल्नुभयो। अनि दशकौसम्म धर्म शिक्षा दिनुभयो।
हामी सबै पनि यसै जीवनमा ताम्र पर्वत पुग्न सक्ने श्रद्धा विश्वास जगाउन सकौं।

सर्व मङ्गलम्,

क्याब्गोन् फागछोग् रिम्पोछे

Português

A jornada visionária de Shuksep Jetsün Rikdzin Wangmo

Caros amigos próximos e distantes,

Como de costume, espero que esta mensagem os encontre bem, saudáveis e felizes. Hoje quero compartilhar com vocês o relato da jornada visionária ao Zangdok Palri de uma das maiores praticantes do século XX, Shuksep Jetsün Rikdzin Wangmo.

Shuksep Jetsün Rikdzin Wangmo (1865-1953) foi uma emanação da ḍākinī Ting-Ö Barma (Radiante Luminosidade Azul), uma manifestação de Yeshé Tsogyal, consorte de Rakshasa Tötreng. Jetsünma foi uma das monjas e mestres do Dharma de maior realização de sua época. Certa vez permaneceu no estado de morte por três semanas, após as quais ela retornou e relatou sua jornada (delok). Ela passou a maioria da fase final de sua vida ensinando o Buddhadharma no mosteiro de Shuksep, abaixo do eremitério de Longchenpa Montanha da Caveira Branca (Gang-Ri Tökar) no Tibete Central.

Certo dia, durante sua sessão de meditação, Jetsünma desmaiou e viu uma bela ḍākinī com de um olho só que lhe perguntou se queria ir à Montanha Cor-de Cobre. Jetsünma tendo respondido que sim, voaram pelo ar de mãos dadas até chegar a um majestoso portão encrustado de joias no topo de uma montanha. A ḍākinī então bateu no portão e pediu que permitissem que Jetsünma entrasse.

Após ser purificada com água de vasos de purificação por quatro belas ḍākinīs, Jetsünma foi conduzida até a entrada do Palácio da Luz do Lótus, onde foi recebida por uma extraordinária ḍākinī com marcas auspiciosas e longos cabelos esvoaçantes. Instantaneamente sua mente se fundiu numa absorção semelhante à experiência de se alcançar o décimo nível de realização. Juntas, Jetsünma e a ḍākinī então escalaram os dezesseis degraus da escada de cristal que levavam ao salão de congregação.

O salão era espetacularmente ornamentado, translúcido, luxuoso e permeado por uma doce fragrância. Estava repleto de mantenedores-do-estado-desperto, eruditos e praticantes Indianos e Tibetanos e ao centro estava Guru Rinpoché, sobre um trono octogonal de joias coberto da mais fina seda. Guru Rinpoché brilhava com a luminosidade de mil sóis, uma visão extraordinária. Cheia de devoção, Jetsünma prostrou-se ao Maha Guru que sorrindo lhe disse:

Ó manifestação de Ting-Ö Barma, ouça me!
A Montanha Cor-de-Cobre, suprema dentre todas
é minha excelente terra pura.
Não pode ser percebida pelos seres comuns,
apenas por homens e mulheres de grande mérito.
Todos estes Detentores-do-estado-desperto, eruditos e praticantes
atingiram grande realização.
Quem quer que chegue até esta terra pura
Jamais retornará ao Samsara e alcançará o Estado Búdico
Assim, gere devoção e regozije!
Agora é preciso retornar ao Tibete de pronto.
Seja a líder que ensina causa e efeito.
Seja a instrutora que propaga o Mahāyāna.
Seja a jóia da coroa de todas as ḍākinīs.
Seja a detentora do âmago-essencial da minha tradição.

Ouvindo isto, Jetsünma entoou orações para toda a congregação, que respondeu com o mantra do Guru Vajra. Guru Rinpoché então tocou sua cabeça com ambas as mãos e lhe conferiu as quatro outorgas.

A bela ḍākinī que a havia levado ao palácio então veio até ela, tocou sua testa à de Jetsünma e disse:

Ó afortunada menina, ouça bem! Sou Ting-Ö Barma,
e somos inseparáveis, como a água e o reflexo da lua nela.
Não se entristeça ao partir –
Através da compaixão de Guru Rinpoché, você trará benefício para muitos!

Com isto, Ting-Ö Barma a levou embora. Em sua jornada de volta, ela visitou vários reinos onde beneficiou vários seres que lá sofriam. Por fim, ao retornar ao seu corpo, rapidamente se recuperou e ensinou o Dharma por décadas.

Que em todos surja a mesma devoção e que nós também possamos atingir a Montanha Cor-de-Cobre ainda nesta vida.

Sarva mangalam,

Kyabgön Phakchok Rinpoche

Русский

Путешествие Шугсеб Джецюн Ригдзин Вангмо в чистом ви́дении

Дорогие друзья, все кто близко и кто далеко!

Как и всегда, надеюсь, что у вас всё хорошо, вы здоровы и счастливы. Сегодня хочу поделиться с вами рассказом о путешествии на Зангдок Палри в чистом ви́дении одной из величайших женщин-практикующих 20го века — Шугсеб Джецюн Ригдзин Вангмо.

Шугсеб Джецюн Ригдзин Вангмо (1865-1953) была эманацией дакини Тинг-О-Барма (Пылающее Синее Сияние) — проявлением Еше Цогьял как супруги Ракши Тотренга. Джецюнма была одной из наиболее опытных монахинь и учителей Дхармы своего времени. Однажды она в течение трёх недель находилась в состоянии смерти, после чего вернулась и поделилась своей историей (тиб. делог). После этого она провела остаток жизни обучая Дхарме в Центральном Тибете в монастыре Шугсеб, расположенном ниже скита Лонченпы, известного как Гора Белого Черепа (Ганг-Ри Тёкар).

Как-то раз, во время сессии медитации, Джецюнма потеряла сознание и увидела прекрасную дакини с одним глазом. Та спросила её, хочет ли та отправиться на Гору Цвета Меди. Когда Джецюнма ответила «да», они полетели вместе, взявшись за руки, и наконец достигли величественных драгоценных врат на вершине горы. Там дакини постучалась и попросила, чтобы Джецюнме разрешили войти.

Четыре прекрасные дакини окропили их очищающей водой из ваз, после чего Джецюнму провели ко входу во Дворец Лотосного Света. Там её встретила необычайная дакини с длинными струящимися волосами и особыми благоприятными знаками. Тогда её сознание моментально погрузилось в состояние подобное тому, которое испытывают, достигая десятое бхуми. Затем Джецюнма и дакини вместе поднялись по шестнадцати ступеням хрустальной лестницы, что вела в зал собраний.

Зал собраний — полупрозрачный, изысканно украшеный, роскошный, пронизанный сладким ароматом — был переполнен. Здесь собрались видьядхары, учёные и практикующие из Индии и Тибета. По центру на драгоценном троне с восемью сторонами, укрытом изысканными шелками, сидел Гуру Ринпоче. Он излучал сияние тысячи солнц и приводил в восхищение всех, кто его видел. Исполненная преданности, Джецюнма поклонилась Маха Гуру, который улыбнулся ей и произнёс:

Слушай внимательно, о эманация Тинг-О-Бармы!
Это — моя чистая земля — несравненная Гора Цвета Меди,
Она недоступна взору обычных существ,
только те, кто обладает огромной заслугой, могут видеть её.
Все эти видьядхары, учёные и практикующие
достигли великого свершения.
Каждый, кто достигнет этой чистой земли,
никогда не вернётся в самсару, а обетёт состояние Будды.
Так что зароди преданность и сорадуйся этому!
Теперь тебе следует немедленно вернуться в Тибет.
Будь лидером, который обучает причине и следствию.
Будь наставником, который распространяет учения Махаяны.
Будь коронным украшением всех дакинь.
Будь мастером сердечной сущности моей традиции.

После этих слов, Джецюнма пропела молитвы ко всем собравшимся, а те в ответ пропели мантру Ваджра Гуру. Тогда Гуру Ринпоче положил обе ладони ей на голову и передал ей четыре посвящения.

Затем к ней подошла прекрасная дакини, которая провела её во дворец. Она коснулась своим лбом лба Джецюнмы и сказала:

О щасливица, слушай внимательно! Я — Тинг-О-Барма,
и мы нераздельны как вода и отражение луны на её поверхности.
Не печалься, что уходишь –
силой сострадания Гуру Ринпоче ты принесёшь пользу многим!

С этими словами Тинг-О-Барма проводила Джецюнму. По дороге домой она посетила множество миров, где принесла пользу огромному количеству страдающих существ. Наконец она возвратилась к своему телу, быстро выздоровела и еще несколько десятилетий учила Дхарме.

Пусть все мы зародим такую преданность, с которой тоже сможем достичь Горы Цвета Меди в этой жизни.

Сарва мангалам (пусть всё благоприятсвует)!

Кьябгон Пакчок Ринпоче

Español

El viaje visionario de Shuksep Jetsün Rikdzin Wangmo

Queridos amigos que se encuentran cerca y lejos:

Como siempre, espero que este mensaje los encuentre bien, sanos y felices. Hoy me gustaría compartir con ustedes el relato del viaje visionario a Zangdok Palri de una de las grandes practicantes del siglo XX, Shuksep Jetsün Rikdzin Wangmo.

Shuksep Jetsün Rikdzin Wangmo (1865-1953) era una emanación de la ḍākinī Ting-Ö Barma (Luz Azul Ardiente), una manifestación de Yeshé Tsogyal, consorte de Raksha Tötreng. Jetsünma fue una de las monjas y profesora del Dharma más realizada de su tiempo. Una vez permaneció en estado de muerte durante tres semanas y luego regresó para relatar la historia (delok). Dedicó gran parte del último periodo de su vida a enseñar el Budadharma en el monasterio Shuksep, debajo de la ermita de Longchenpa, en la Montaña del Cráneo Blanco (Gang-Ri Tökar) en el Tíbet Central.

Un día, durante su sesión de meditación, Jetsünma se desmayó y contempló a una hermosa ḍākinī con un ojo, quien le preguntó si quería ir a la Montaña de Color Cobre. Jetsünma asintió y volaron tomadas de la mano hasta llegar a una majestuosa puerta con joyas en la cima de una montaña. Aquí, la ḍākinī llamó y pidió permiso para que Jetsünma entrara.

Después de que cuatro hermosas ḍākinīs la limpiaran con agua del jarro de purificación, Jetsünma fue llevada a la puerta del Palacio de Luz de Loto, donde fue recibida por una extraordinaria ḍākinī con marcas auspiciosas y cabello largo y suelto. En ese momento, su mente se fusionó instantáneamente en una absorción similar a la experiencia de alcanzar la décima tierra de la realización. Juntas, Jetsünma y la ḍākinī subieron los dieciséis escalones de la escalera de cristal que conduce a la sala de reuniones.

La sala estaba exquisitamente ornamentada, translúcida, lujosa y permeada con una dulce fragancia. Estaba llena hasta el borde con los poseedores de la conciencia suprema, eruditos y practicantes de la India y el Tíbet, y en su centro estaba Guru Rinpoché, en la parte superior de un trono de joyas de ocho esquinas, cubierto con sedas finas. Guru Rinpoché brilló con el resplandor de mil soles. Contemplarlo era extraordinariamente gozoso. Llena de devoción, Jetsünma se postró ante el Mahā Guru, quien le sonrió y le dijo:

¡Oh manifestación de Ting-Ö Barma, presta atención!
Esta, la Montaña de Color Cobre, suprema entre todas,
es mi tierra pura excelente.
Los seres ordinarios no pueden percibirla,
sino solamente hombres y mujeres de gran mérito.
Todos estos poseedores de conocimiento supremo, eruditos y practicantes
han alcanzado una gran realización.
Quien llegue a esta tierra pura
nunca regresará al Samsara, sino que alcanzará la Budeidad…
así que ¡genera devoción y regocijate!
Ahora debes regresar al Tíbet de inmediato.
Sé la líder que enseña causa y efecto.
Sé la instructora que propaga el Mahāyāna.
Sé la joya de la corona de todas las ḍākinīs.
Sé la poseedora de la esencia del corazón de mi tradición.

Con estas palabras, Jetsünma cantó oraciones a toda la asamblea, quien respondió con el mantra Vajra Guru. Luego, Guru Rinpoché tocó su cabeza con ambas manos y le confirió los cuatro poderes.

La hermosa ḍākinī que la había llevado al palacio entonces se acercó a ella, le tocó la frente y dijo:

¡Oh niña afortunada, escucha bien! Yo soy Ting-Ö Barma,
y somos inseparables, como el agua y el reflejo de la luna en ella.
No te entristezcas al irte…
por la compasión de Gurú Rinpoché, ¡vas a beneficiar a muchos!

A continuación, Ting-Ö Barma vio partir a Jetsünma, quien en su viaje a casa, visitó muchos reinos diferentes donde benefició a numerosos seres que sufrían. Finalmente, regresó a su cuerpo, se recuperó rápidamente y continuó enseñando el Dharma durante décadas.

Que todos desarrollemos una gran devoción que nos lleve a la Montaña de Color Cobre en esta vida.

Sarva Mangalam,

Kyabgön Phakchok Rinpoche

ภาษาไทย

การเดินทางในนิมิตของท่านท่านชุกเซ็บ เจซุน ริกซิน วังโม่

สวัสดีกัลยาณมิตรทั้งใกล้และไกล

ข้าพเจ้าหวังว่าเมื่อท่านได้อ่านสาสน์ฉบับนี้ ท่านก็คงจะสุขกายสบายใจเหมือนเช่นเคย ข้าพเจ้าอยากจะแบ่งปันเรื่องราวการเดินทางในนิมิตสู่พุทธเกษตรซังดก ปาลรี ของหนึ่งในผู้ปฏิบัติสตรีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในศตวรรษที่ 20 ท่านชุกเซ็บ เจซุน ริกซิน วังโม่

ท่านชุกเซ็บ เจซุน ริกซิน วังโม่ (พ.ศ.2408-2496) เป็นนิรมาณกายของพระฑากินี ทิงโอ บาร์ม่า (แสงสว่างโชติช่วงสีน้ำเงิน) ผู้เป็นนิรมาณกายของท่านเยเช่ โซเกียล และเป็นชายาของคุรุรักชา โทเทรง ท่านเจซุนม่าเป็นหนึ่งในสามเณรีและอาจารย์สอนธรรมผู้ถึงที่สุดแห่งธรรมในยุคสมัยนั้น ครั้งหนึ่งท่านเคยสิ้นชีวิตไปนาน 3 สัปดาห์และกลับมาเล่าเรื่องนี้ (ภาษาทิเบตเรียกว่า “เดลก” หมายถึง “ผู้ฟื้นจากความตาย”) ท่านใช้เวลาส่วนใหญ่ในชีวิตหลังจากนั้นสอนพุทธธรรมที่วัดชุกเซ็บ ใต้ภูเขาหิมะกะโหลกศีรษะสีขาว (คังรี่ โทก้าร์) อันเป็นที่ปฏิบัติธรรมของท่านลงเช็นปะในทิเบตภาคกลาง

อยู่มาวันหนึ่ง ในระหว่างการทำสมาธิ ท่านเจซุนม่าเป็นลมไปและเห็นพระฑากินีที่งดงามด้วยตาข้างหนึ่ง นางถามท่านว่า ท่านต้องการที่จะไปยังพุทธเกษตรภูเขาสีทองแดงใช่หรือไม่ เมื่อท่านเจซุนม่าตอบว่าใช่ พระฑากินีก็จูงมือพาท่านบินไปจนกระทั่งถึงประตูอัญมณีอันโอฬารบนยอดเขา ที่นั่นพระฑากินีได้เคาะประตูและขออนุญาตให้ท่านเจซุนม่าเข้าไป

หลังจากได้รับการชำระล้างด้วยน้ำจากโถแห่งการชำระล้างให้บริสุทธิ์โดยพระฑากินีผู้งดงามทั้งสี่ ท่านเจซุนม่าก็ถูกนำไปยังประตูของพระราชวังแสงสว่างแห่งดอกบัว ที่ซึ่งท่านได้พบกับพระฑากินีผู้มีลักษณะอันเป็นมงคลและผมยาวที่พลิ้วไหว ในขณะนั้นจิตใจของท่านก็หลอมรวมเข้ากับประสบการณ์ในการบรรลุภูมิที่สิบ แล้วท่านเจซุนม่าและพระฑากินีก็ได้ปีนบันไดแก้วผลึกสิบหกขั้นที่นำไปยังห้องโถงที่ชุมนุมด้วยกัน

ห้องโถงนั้นตกแต่งอย่างประณีต หรูหรา โปร่งแสง และเต็มไปด้วยกลิ่นหอม ในโถงมีวิทยาธระ ปราชญ์ และผู้ปฏิบัติจากอินเดียและทิเบต และในท่ามกลางท่านเหล่านั้นมีท่านปรมาจารย์ปัทมสมภพประทับอยู่บนบัลลังก์ที่มีรัตนะทั้งแปดมุมและปกคลุมด้วยผ้าไหมอย่างดี ท่านคุรุปัทมสมภพสว่างไสวไปด้วยแสงรัศมีของอาทิตย์พันดวง และท่านชื่นชมยินดีอย่างยิ่งที่ได้เห็นท่านเจซุนม่าผู้เต็มไปด้วยการทุ่มเทอุทิศตนกราบมหาคุรุ ท่านยิ้มและกล่าวว่า

โอ…นิรมาณกายของพระฑากินี ทิงโอ บาร์ม่า จงตั้งใจฟังให้ดี!
นี่คือภูเขาสีทองแดง ยิ่งใหญ่กว่าบรรดาพุทธเกษตรทั้งปวง
เป็นดินแดนบริสุทธิ์อันดีเลิศของข้าฯ
ที่มนุษย์ธรรมดาไม่อาจรับรู้ได้
เว้นแต่ชายและหญิงผู้มีบุญบารมีมาก
วิทยาธระ ปราชญ์ และผู้ปฏิบัติเหล่านี้ทั้งมวล
ล้วนแล้วแต่บรรลุธรรมอันใหญ่ยิ่ง
ผู้ใดก็ตามที่มาถึงดินแดนบริสุทธิ์นี้
จักไม่กลับสู่สังสารวัฏ แต่บรรลุพุทธะ
ฉะนั้น จงเพิ่มพูนการอุทิศตนและโมทนา!
ตอนนี้ท่านต้องกลับสู่ทิเบตในทันที
จงเป็นผู้นำที่สอนเรื่องเหตุและปัจจัย
จงเป็นผู้สอนที่เผยแผ่มหายาน
จงเป็นรัตนะยอดมงกุฎของบรรดาพระฑากินีทั้งปวง
จงเป็นผู้ครอบครองหัวใจสำคัญของประเพณีข้าฯ

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ท่านเจซุนม่าร้องเพลงสวดต่อที่ประชุมทั้งหมด ซึ่งก็ได้ตอบกลับท่านมาด้วยมนต์วัชรคุรุ ท่านคุรุปัทมสมภพแตะศีรษะของท่านด้วยมือทั้งสอง แล้วมอบมนตราภิเษกทั้งสี่ให้แก่ท่าน

พระฑากินีผู้งดงามนำท่านเข้าสู่พระราชวัง แล้วหันมาหาท่าน นำหน้าผากมาแตะที่หน้าผากท่านเจซุนม่าและกล่าวว่า

โอ้ หญิงสาวผู้โชคดี จงฟังให้ดี! ข้าฯ ชื่อ ทิงโอ บาร์ม่า
และเราไม่อาจแยกจากกัน เสมือนน้ำและเงาสะท้อนของดวงจันทร์บนผืนน้ำ
จงอย่าเสียใจที่ได้จากไป
ด้วยความกรุณาของท่านคุรุรินโปเช เจ้าจะได้ยังประโยชน์ต่อคนมากมาย!

ท่านทิงโอ บาร์ม่ามองท่านเจซุนม่าจากไป ในการเดินทางกลับบ้าน ท่านได้ไปเยี่ยมชมอาณาจักรหลากหลายซึ่งท่านได้ยังประโยชน์แก่สรรพสัตว์ที่ทุกข์ทนมากมาย ในที่สุดท่านก็กลับเข้าร่าง ท่านฟื้นตัวอย่างรวดเร็วและออกไปสอนธรรมะเป็นเวลาหลายทศวรรษ

ขอให้เราทั้งหลายจงเพิ่มพูนการทุ่มเทอุทิศตน ที่อาจนำเราไปถึงพุทธเกษตรภูเขาสีทองแดงได้ในช่วงชีวิตนี้

สัพพะมังคะลัง (ขอมงคลทั้งปวงจงบังเกิดมี)

จับกน พักชก รินโปเช

Українська

Подорож Шуґсеб Джєцюн Ріґдзін Ванґмо у чистому ви́дінні

Дорогі друзі, всі, хто поруч чи далеко,

Як і завжди, сподіваюся, у вас все гаразд, ви всі здорові та щасливі. Сьогодні хочу поділитися з вами історією подорожі до Занґдок Палрі однієї з видатних жінок-практикуючих 20го сторіччя — Шуґсеб Джєцюн Ріґдзін Ванґмо.

Шуґсеб Джєцюн Ріґдзін Ванґмо (1865-1953) була еманацією дакіні Тінґ-Ӧ-Барма (Полум’яне Блакитне Сяйво) — проявом Єше Цоґ’ял, дружиною Ракши Тӧтренґа. Джєцюнма була однією з найбільш досвідчених монахинь та вчителів Дгарми свого часу. Якось вона залишалася у стані смерті впродовж трьох тижнів, після чого вона повернулася, аби повідати свою історію (тиб.делоґ). Наприкінці життя більшу частину часу вона навчала Дгармі у Центральному Тибеті в монастирі Шуґсеб, розташованому під скитом Лонґчєнпи, що відомий під назвою Гора Білого Черепа (Ґанґрі Тӧкар).

Одного разу, під час сесії медитації, Джєцюнма знепритомніла та побачила прекрасну однооку дакіні, яка спитала, чи вона хоче потрапити на Міднокольорову Гору. Коли Джєцюнма відповіла “так”, вони полетіли, тримаючись за руки, аж доки не дісталися величної, оздобленої коштовностями брами на верхівці гори. Тоді дакіні постукалася та попросила на дозвіл Джєцюнмі увійти.

Тоді чотири прекрасні дакіні окропили Джєцюнму очисною водою з ваз. Після цього її провели до дверей до Палацу Лотосного Світла, де її зустріла надзвичайна дакіні — із ознаками сприятливості та довгим, спадаючим волоссям. У ту мить її свідомість поринула у заглиблений стан, подібний до того, що переживають, сягаючи десятого бгумі. Пото́му Джєцюнма разом із дакіні піднялися по шістнадцятьох кришталевих сходинках до зали зібрань.

Зала була витончено оздоблена, пишна, напівпрозора, насичена солодким ароматом, і переповнена від’ядгарами, вченими та практикуючими з Індії й Тибету. По центру на восьмикутному дорогоцінному троні, вкритому вишуканим шовком, сидів Ґуру Рінпочє. Він випромінював сяйво тисячі сонць, і його було надзвичайно втішно споглядати. Сповнена відданістю, Джєцюнма вклонилася Мага Ґуру, який посміхнувся до неї та мовив:

О, еманаціє Тінґ-Ӧ-Барми, слухай уважно!
Це — моя чиста земля, неперевершена Міднокольорова Гора.
Звичайні істоти не можуть її бачити,
лише ті, хто накопичив численні заслуги.
Усі ці від’ядгари, вчені та практикуючі
сягли великого звершення.
Кожен, хто дістанеться цієї чистої землі,
вже ніколи не повернеться до самсари,
а натомість досягне стану Будди,
тож зароди відданість та тішся!
Зараз маєш негайно повернутися до Тибету.
Будь лідером, що про причини і наслідки навчає.
Будь наставником, що Магаяну пропагує.
Будь верховною прикрасою усіх дакінь.
Будь майстринею самої сутності традиції моєї.

Після таких слів Джєцюнма заспівала молитви до всього зібрання, а ті відповіли їй мантрою Ваджра Ґуру. Тоді Ґуру Рінпочє поклав обидві долоні на її голову та передав їй чотири посвяти.

Чарівна дакіні, яка провела Джєцюнму до палацу, підійшла до неї, торкнувшись її чола своїм чолом, і мовила:

Слухай уважно, щасливиця!
Я — Тінґ-Ӧ-Барма, і ми є неподільні
наче вода та віддзеркання місяця на її поверхні.
Не сумуй, що треба йти: милосердям Ґуру Рінпочє
ти багатьом приноситимеш користь!

Тоді Тінґ-Ӧ-Барма провела Джєцюнму назад. Під час подорожі додому вона відвідала багато різних світів, де допомогла незліченним стражденним істотам. Нарешті вона повернулася до свого тіла, швидко одужала, і ще кілька десятиріч продовжувала навчати Дгармі.

Хай усі ми зародимо таку ж відданість, аби теж мати змогу досягти Мідноколькорової гори у цьому житті.

Сарва манґалам (хай все буде сприятливим)!

К’ябґӧн Пакчок Рінпочє

Việt Ngữ

Chuyến Du Hành trong Linh Kiến đến Núi Huy Hoàng Màu Đồng của Shuksep Jetsün Rikdzin Wangmo

Quý Đạo Hữu gần và xa thân mến,

Như mọi khi, tôi hy vọng bạn đang an lành, khỏe mạnh và hạnh phúc khi nhận được lời nhắn này. Hôm nay, tôi muốn chia sẻ với bạn câu chuyện về chuyến du hành trong linh kiến đến Núi Huy Hoàng Màu Đồng của một trong những nữ hành giả vĩ đại thuộc thế kỷ hai mươi, Nữ Đạo Sư Shuksep Jetsün Rikdzin Wangmo.

Shuksep Jetsün Rikdzin Wangmo (1865-1953) là một hóa thân của vị Không Hành Nữ (ḍākinī) Ting-Ö Barma (Ánh Sáng Xanh Dương Rực Rỡ), một hiện thân khác của Đức Bà Yeshé Tsogyal, là vị phối ngẫu của Raksha Tötreng. Nữ Đạo Sư Tôn Quý (Jetsünma) là một trong những Ni Sư [chứng đạt] thành tựu và là bậc Pháp Sư trong thời bấy giờ. Có một lần, Ni Sư đã duy trì trạng thái chết khoảng ba tuần trước khi quay trở lại để kể câu chuyện của mình (delok). Jetsünma đã dành phần lớn thời gian cuối đời để giảng dạy Phật Pháp trong tu viện Shuksep, bên dưới ẩn thất của Đức Longchenpa tại khu vực thuộc Núi Sọ Trắng (Gang-Ri Tökar) ở miền Trung Tây Tạng.

Một ngày nọ, trong thời thiền của mình, Jetsünma đã ngất đi và nhìn thấy vị ḍākinī xinh đẹp một mắt, vị ấy hỏi bà có muốn đi đến Ngọn Núi Màu Đồng không. Vì Jetsünma đáp rằng muốn, họ đã nắm tay nhau bay trong không trung cho đến khi tới trước một cánh cổng bằng đá quý hùng vĩ trên đỉnh một ngọn núi. Tại đây, vị Không Hành Nữ gõ cửa và xin phép để Jetsünma được vào.

Sau khi được bốn ḍākinī xinh đẹp tẩy tịnh bằng nước từ những chiếc tịnh bình, Jetsünma được dẫn đến cửa Cung điện Liên Hoa Quang, nơi cô được diện kiến một vị ḍākinī đặc biệt hiển bày tướng cát tường với mái tóc dài mượt rũ xuống tự nhiên. Ngay lúc đó, Tâm của Nữ Đạo Sư lập tức tan hòa vào trạng thái thấm nhuần [phúc lạc] tựa như trải nghiệm đạt đến địa chứng ngộ thứ mười. Cùng với nhau, Jetsünma và ḍākinī sau đó bước lên mười sáu bậc thang pha lê dẫn đến chánh điện.

Chánh điện được trang trí với hoa văn thật tinh xảo, trong mờ, sang trọng và thấm đẫm một mùi thơm ngọt ngào. Đầy khắp chánh điện là những bậc Trì Minh, chư Học Giả, và Hành Giả từ Ấn Độ và Tây Tạng, và ở trung tâm chính là Đấng Đạo Sư Tối Tôn đang ngự trên đỉnh ngai báu tám góc bao phủ bởi những lớp lụa mịn màng. Đấng Đạo Sư Liên Hoa phát tỏa hào quang sáng rực như ánh sáng phát ra từ một ngàn mặt trời, và thật vô cùng say mê để cứ mãi chiêm ngưỡng vẻ đẹp huy hoàng đấy. Tràn đầy lòng sùng kính, Jetsünma lễ lạy Bậc Đại Đạo Sư (Mahā Guru), rồi Ngài mỉm cười với cô và nói:

Ôi hóa thân của Ting-Ö Barma, hãy chú ý!
Đây, Ngọn Núi Màu Đồng, tối thắng trong tất cả,
là vùng đất thanh tịnh tuyệt vời của ta.
Những chúng sinh bình phàm chẳng thể nhận biết,
mà chỉ những thiện nam nữ với công đức lớn lao mới có thể.
Tất cả những bậc Trì Minh, Học Giả và Hành Giả nơi đây,
đều đã chứng đạt đại thành tựu.
Bất cứ ai đến được cõi thuần tịnh này
thì không bao giờ trở lại luân hồi nữa, mà sẽ đạt Phật Quả—
Vì thế, hãy phát khởi lòng sùng mộ và hoan hỷ!
Bây giờ con phải trở lại Tây Tạng không chậm trễ.
Hãy làm người lãnh xướng thuyết giảng Nhân và Quả.
Hãy làm người hướng dẫn truyền bá Đại Thừa (Mahāyāna).
Hãy làm vòng hoa báu của tất cả dākinīs.
Hãy làm người trì giữ tâm yếu dòng truyền của ta.

Nghe những lời này, Jetsünma hát lên những lời cầu nguyện cúng dường toàn thể hội chúng, chư vị đã đáp lời bằng câu trì tụng minh chú Đạo Sư Kim Cương. Đấng Đạo Sư Tôn Quý sau đó đã chạm vào đầu cô bằng cả hai tay và trao cho cô bốn Quán Đảnh.

Vị ḍākinī xinh đẹp, người đã dẫn cô lên chánh điện, lúc này tiến đến Jetsünma rồi chạm trán mình vào trán cô, và nói:

Ôi cô gái may mắn, hãy lắng nghe! Ta là Ting-Ö Barma,
và chúng ta không thể tách rời, giống như nước và bóng trăng trên nước.
Chớ đừng buồn phiền lúc rời đi—
Nhờ lòng bi mẫn của Đấng Đạo Sư Tối Tôn, cô sẽ làm lợi lạc nhiều chúng sinh!

Sau đó Ting-Ö Barma nhìn Jetsünma rời bước. Trên hành trình trở về nhà, cô đã đến thăm nhiều cõi khác nhau và tại những nơi đó, cô đã làm lợi lạc cho vô lượng chúng sinh đang phải chịu khổ đau. Cuối cùng, cô trở về với thân thể của mình, nhanh chóng hồi phục và tiếp tục thuyết giảng Giáo Pháp thêm nhiều thập kỷ.

Nguyện cho tất cả chúng ta đều phát khởi được lòng sùng mộ như vậy để chúng ta cũng có thể đến được Núi Huy Hoàng Màu Đồng ngay trong kiếp sống này.

Nguyện mọi sự cát tường (Sarva Mangalam),

Kyabgön Phakchok Rinpoche